پروتئین تراپی و کراتین کردن مو دو روش برای بهبود وضعیت موهای خشک، زبر و آسیب دیده هستند. هر دو روش از پروتئین‌های مختلف برای تغذیه و تقویت موها استفاده می‌کنند، اما روش، نتیجه و عوارض آن‌ها متفاوت است.
پروتئین تراپی یک روش تغذیه‌ای است که با استفاده از یک ماسک حاوی پروتئین‌های گیاهی یا حیوانی، موها را بازسازی و ترمیم می‌کند. این روش به موهای شکننده، خشک و آسیب دیده کمک می‌کند تا سلامت، نرمی، براقی و حالت‌پذیری خود را بازگردانند. پروتئین تراپی همچنین پف و وز موها را کم می‌کند، اما آن‌ها را صاف نمی‌کند. پروتئین تراپی برای افرادی که دارای موهای ضعیف، خشک و فر هستند مناسب است.
کراتین کردن مو یک روش صاف‌کننده مو است که با استفاده از یک محلول حاوی کراتین مصنوعی و فرمالدهید، موها را صاف و براق می‌کند. این روش با حرارت بالا، پروتئین‌های مصنوعی را به سطح مو چسبانده و باعث صاف شدن دائمی آن‌ها می‌شود. کراتین کردن مو به موهای سخت، زبر و فر کمک می‌کند تا لخت، صاف و قابل حالت دادن شوند. کراتین کردن مو برای افرادی که دارای موهای ضخیم، سخت و فر هستند مناسب است.
بعضی از تفاوت‌های دیگر پروتئین تراپی و کراتین کردن مو عبارت‌اند از:
- پروتئین تراپی چند ساعت زمان نیاز دارد، در حالی که کراتین کردن مو چند روز زمان نیاز دارد.
- پروتئین تراپی اثر کم‌ماندگار و زودگذر دارد، در حالی که کراتین کردن مو اثر پایدار و دائم دارد.
- پروتئین تراپی عارضه کمتر و سالم‌تر دارد، در حالی که کراتین کردن مو عارضه بیشتر و مضرتر دارد.
- پروتئین تراپی هزینه کمتر دارد، در حالی که کراتین کردن مو هزینه بیشتر دارد.